logo apteki internetowej
tania apteka lublin - logo
koszyk z produktami
0
Koszyk
0 zł

Izotek 10mg kaps. miękkie 0, 01g 60kaps. LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ-TYLKO ODBIÓR OSOBISTY


Izotek 10mg kaps. miękkie 0, 01g 60kaps.  LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ-TYLKO ODBIÓR OSOBISTY
55,95 zł

producent:
BAUSCH HEALTH IRELAND LIMITED
rodzaj:
Lek
miara:
60 kaps. (6 blist. po 10 kaps.
kraj:
IRLANDIA
EAN:
5909990891740


Opis produktu


Produkt jest lekiem na receptę. Możesz go zarezerwować
online i odebrać w naszej aptece. Płatność gotówką
lub kartą płatniczą w aptece za okazaniem recepty.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Izotek 10 mg, kapsułki, miękkie
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 kapsułka miękka zawiera 10 mg izotretynoiny (Isotretinoinum).
Substancje pomocnicze: olej sojowy oczyszczony, olej sojowy uwodorniony, olej sojowy
częściowo uwodorniony.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułki, miękkie
Kapsułki miękkie, owalne, czerwono-pomarańczowe (rozmiar 3).
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Ciężkie postaci trądziku (jak trądzik guzkowy, trądzik skupiony lub trądzik z ryzykiem
powstawania trwałych blizn) oporne na odpowiednio przeprowadzone standardowe leczenie
działającymi ogólnie lekami przeciwbakteryjnymi i lekami stosowanymi miejscowo.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Izotretynoinę może przepisywać jedynie lekarz mający doświadczenie w stosowaniu działających
ogólnie retynoidów w leczeniu ciężkich postaci trądziku i pełną wiedzę o ryzyku związanym ze
stosowaniem izotretynoiny oraz wymogach dotyczących monitorowania pacjenta podczas stosowania
leku.
Kapsułki należy przyjmować z pokarmem, raz lub dwa razy na dobę.
Dorośli, w tym młodzież i osoby w podeszłym wieku:
Leczenie izotretynoiną należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg/kg masy ciała (mc.) na dobę.
Odpowiedź na leczenie izotretynoiną oraz niektóre działania niepożądane zależą od dawki i różnią
się u poszczególnych pacjentów. Z tego względu podczas terapii konieczne jest indywidualne
dostosowanie dawki leku. Dla większości pacjentów odpowiednia dawka wynosi od 0,5 mg/kg mc.
do 1 mg/kg mc. na dobę.
Długotrwała remisja oraz częstość nawrotów choroby zależą bardziej od całkowitej
podanej dawki niż od czasu trwania leczenia lub dawki dobowej. Wykazano, że
przekroczenie dawki skumulowanej leku 120-150 mg/kg mc. nie przynosi istotnych
dodatkowych korzyści. Czas trwania leczenia zależy od indywidualnej dawki
dobowej. Zwykle leczenie przez 16 do 24 tygodni jest wystarczające do uzyskania
2
remisji.
U większości pacjentów objawy trądziku ustępują całkowicie po jednym cyklu leczenia.
W razie wyraźnego nawrotu choroby można rozważyć powtórzenie cyklu leczenia izotretynoiną
z zastosowaniem takiej samej dawki dobowej oraz skumulowanej leku. Ze względu na to, że dalsze
ustępowanie objawów trądziku może wystąpić w czasie do 8 tygodni po zakończeniu leczenia,
nie należy brać pod uwagę ponownego cyklu leczenia przed upływem tego czasu.
Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek leczenie należy rozpoczynać od mniejszej dawki (np. 10
mg na dobę). Dawkę należy następnie zwiększać do 1 mg/kg mc. na dobę lub do maksymalnej dawki
tolerowanej przez pacjenta (patrz punkt 4.4).
Dzieci
Izotretynoina nie jest wskazana w leczeniu trądziku przed okresem dojrzewania i nie
zaleca się jej stosowania u dzieci poniżej 12 lat.
Pacjenci nietolerujący leku
U pacjentów z ciężką nietolerancją zalecanej dawki leku można kontynuować leczenie
mniejszą dawką leku. Wiąże się to z wydłużeniem czasu leczenia oraz większym
ryzykiem nawrotu choroby. Aby uzyskać możliwie największą skuteczność leczenia
u tych pacjentów, należy kontynuować leczenie największą dawką tolerowaną przez
pacjenta.
4.3 Przeciwwskazania
Izotretynoina jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży i karmiących piersią (patrz punkt 4.6).
Izotretynoina jest przeciwwskazana u kobiet w wieku rozrodczym, o ile nie są spełnione
wszystkie wymagania Programu Zapobiegania Ciąży (patrz punkt 4.4).
Izotretynoina jest także przeciwwskazana u osób z nadwrażliwością na izotretynoinę lub którąkolwiek
z substancji pomocniczych. Izotek zawiera olej sojowy oczyszczony, olej sojowy uwodorniony, olej
sojowy częściowo uwodorniony. Z tego względu Izotek jest przeciwwskazany u pacjentów
uczulonych na orzeszki ziemne lub soję.
Izotretynoina jest również przeciwwskazana u pacjentów
- z niewydolnością wątroby,
- ze znacznie zwiększonymi stężeniami lipidów we krwi,
- z hiperwitaminozą A,
- przyjmujących jednocześnie tetracykliny (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Program Zapobiegania Ciąży
Izotek 10 mg i Izotek 20 mg jest produktem TERATOGENNYM.
Stosowanie izotretynoiny u kobiet w wieku rozrodczym jest przeciwwskazane, chyba że zostaną
spełnione wszystkie wymienione poniżej wymagania Programu Zapobiegania Ciąży.
3
- U pacjentki występuje ciężka postać trądziku (trądzik guzkowy, trądzik skupiony lub trądzik
z ryzykiem powstawania trwałych blizn) oporna na odpowiednio przeprowadzone standardowe
leczenie działającymi ogólnie lekami przeciwbakteryjnymi i lekami stosowanymi miejscowo (patrz
punkt 4.1).
- Pacjentka jest świadoma ryzyka działania teratogennego leku.
- Pacjentka rozumie konieczność regularnego przeprowadzania kontroli lekarskiej co miesiąc.
- Pacjentka rozumie i akceptuje konieczność stosowania w sposób ciągły skutecznej antykoncepcji,
zaczynając na 1 miesiąc przed rozpoczęciem leczenia, podczas całego okresu leczenia oraz przez
1 miesiąc po zakończeniu terapii. Pacjentka powinna stosować co najmniej jedną, a najlepiej dwie
uzupełniające się metody antykoncepcji, w tym metodę mechaniczną.
- Nawet jeśli u pacjentki nie występują miesiączki, pacjentka musi przestrzegać wszystkich
zaleceń skutecznej antykoncepcji.
- Pacjentka jest zdolna do stosowania skutecznych metod antykoncepcji.
- Pacjentka została poinformowana o potencjalnych konsekwencjach zajścia w ciążę, jest ich
świadoma i rozumie konieczność natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w razie podejrzenia, że
zaszła w ciążę.
- Pacjentka rozumie i akceptuje konieczność przeprowadzenia testów ciążowych przed leczeniem,
w trakcie leczenia oraz po 5 tygodniach po zakończeniu leczenia.
- Pacjentka musi wykazać się wiedzą wskazującą na to, że zna i rozumie zagrożenia wynikające
z leczenia izotretynoiną i konieczność zachowania środków ostrożności związanych z leczeniem
izotretynoiną.
Opisane wymagania dotyczą także kobiet, które aktualnie nie są aktywne seksualnie, z wyjątkiem
przypadków, gdy lekarz przepisujący lek stwierdził, że w danym przypadku nie ma ryzyka zajścia
w ciążę.
Lekarz przepisujący lek musi mieć pewność, że:
? Pacjentka przestrzega opisanych powyżej wymagań dotyczących zapobiegania ciąży
i oświadczyła, że zrozumiała je wystarczająco.
? Pacjentka zna wymienione powyżej wymagania.
? Pacjentka stosowała co najmniej na 1 miesiąc przez rozpoczęciem leczenia przynajmniej
jedną, a najlepiej dwie metody skutecznej antykoncepcji, w tym metodę mechaniczną i będzie
je nadal stosować podczas całego okresu leczenia izotretynoiną oraz co najmniej przez jeden
miesiąc po zakończeniu stosowania izotretynoiny.
? U pacjentki uzyskano negatywne wyniki testów ciążowych przeprowadzonych przed
leczeniem i podczas leczenia oraz po 5 tygodniach po zakończeniu leczenia.
Należy odnotować daty i wyniki testów ciążowych w dokumentacji.
Antykoncepcja
Pacjentka musi otrzymać szczegółowe informacje dotyczące metod zapobiegania ciąży.
4
Jeżeli pacjentka nie stosuje skutecznej antykoncepcji, należy ją skierować do osoby, która udzieli
odpowiedniej porady w zakresie antykoncepcji.
Jako niezbędne minimum pacjentki, które mogą zajść w ciążę muszą stosować co najmniej jedną
skuteczną metodę antykoncepcji. Najlepiej jest jednak, kiedy pacjentka stosuje jednocześnie dwie
uzupełniające się metody antykoncepcji, w tym metodę mechaniczną. Antykoncepcję należy stosować
co najmniej do jednego miesiąca po zakończeniu przyjmowania izotretynoiny, nawet jeśli pacjentka
nie miesiączkuje.
Testy ciążowe
Zaleca się przeprowadzanie - pod nadzorem lekarza - testów ciążowych, z czułością co najmniej
25 mj.m./ml, w pierwszych trzech dniach cyklu miesiączkowego, w sposób opisany poniżej.
Przed rozpoczęciem leczenia
W celu upewnienia się, że pacjentka nie jest w ciąży przed rozpoczęciem stosowania środków
antykoncepcyjnych, należy przeprowadzić wstępny test ciążowy pod nadzorem lekarza. Datę i wynik
testu należy odnotować w dokumentacji. Termin wykonania testu ciążowego u pacjentek
z nieregularnymi miesiączkami należy ustalić uwzględniając aktywność seksualną pacjentek. Test ten
powinien być przeprowadzony po upływie około trzech tygodni po ostatnim stosunku płciowym bez
zabezpieczenia antykoncepcyjnego. Lekarz przepisujący lek powinien przeszkolić pacjentkę jak
stosować środki antykoncepcyjne.
Podczas wizyty, w czasie której lekarz przepisze izotretynoinę lub w ciągu 3 dni przed tą wizytą, także
powinien być przeprowadzony test ciążowy pod nadzorem lekarza. Jeśli pacjentka nie stosowała
skutecznej antykoncepcji co najmniej przez 1 miesiąc, termin wizyty u lekarza należy odpowiednio
przesunąć. Test ten powinien dać pewność, że pacjentka nie jest w ciąży w czasie rozpoczynania
leczenia izotretynoiną.
Wizyty kontrolne w czasie leczenia
Wizyty kontrolne należy wyznaczać co 28 dni. O potrzebie przeprowadzania co miesiąc testów
ciążowych decyduje lekarz, biorąc pod uwagę aktywność seksualną pacjentki oraz wywiad dotyczący
ostatnich cykli miesiączkowych (nieprawidłowe krwawienia miesiączkowe, brak cyklu
miesiączkowego, całkowity brak miesiączek).
O ile to będzie konieczne, dalsze testy ciążowe należy przeprowadzać w dniu wizyty, podczas
której jest przepisany lek albo w ciągu trzech dni przed tą wizytą.
Zakończenie terapii
Po pięciu tygodniach po zakończeniu leczenia izotretynoiną należy przeprowadzić u pacjentki
test ciążowy, aby mieć pewność, że pacjentka nie jest w ciąży.
Ograniczenia dotyczące przepisywania i wydawania leku
Izotretynoinę dla kobiet w wieku rozrodczym należy wypisywać w ilości wystarczającej na 30
dni leczenia, a w celu kontynuowania leczenia konieczne jest ponowne wypisanie recepty.
Najlepiej jest, gdy wykonanie testu ciążowego, przepisanie i wydanie leku mają miejsce w tym
samym dniu. Zrealizowanie recepty powinno nastąpić nie później niż w ciągu 7 dni po
przepisaniu izotretynoiny przez lekarza.
5
Mężczyźni
Dostępne dane wskazują, że ekspozycja partnerki na nasienie mężczyzny przyjmującego
izotretynoinę nie jest tak duża, aby izotretynoina mogła działać teratogennie. Mężczyznom
należy przypomnieć, że nie wolno im dzielić się produktem z inną osobą, szczególnie płci
żeńskiej.
Dodatkowe środki ostrożności
Należy poinformować pacjentów o tym, że produktu nie wolno nigdy przekazywać innym
osobom, a niezużyte kapsułki należy po zakończeniu leczenia zwrócić do apteki.
Podczas leczenia i w okresie jednego miesiąca po zakończeniu przyjmowania izotretynoiny
pacjenci nie powinni być dawcami krwi. Istnieje bowiem potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu,
w przypadku gdy krew zostanie przetoczona kobiecie w ciąży.
Materiały edukacyjne
Aby pomóc lekarzom, farmaceutom i pacjentom w zapobieganiu narażeniu płodu
na izotretynoinę, podmiot odpowiedzialny udostępni materiały edukacyjne w celu
zwiększenia skuteczności ostrzeżeń dotyczących właściwości teratogennych
izotretynoiny, dostarczenia informacji i wskazówek na temat stosowania
antykoncepcji przed rozpoczęciem leczenia i konieczności przeprowadzania testów
ciążowych.
Lekarz powinien udzielić wszystkim pacjentom, zarówno mężczyznom jak i kobietom, pełnej
informacji dotyczącej ryzyka działania teratogennego izotretynoiny i dokładnych wyjaśnień
dotyczących metod zapobiegania ciąży, określonych w Programie Zapobiegania Ciąży.
Zaburzenia psychiczne
U pacjentów przyjmujących izotretynoinę opisywano depresje, zaostrzenie objawów depresyjnych,
lęk, skłonność do agresji, zmiany nastroju, objawy psychotyczne oraz bardzo rzadko myśli
samobójcze, próby samobójcze i samobójstwa (patrz punkt 4.8). Szczególną ostrożność należy
zachować podczas stosowania izotretynoiny u pacjentów z depresją w wywiadzie. Wszyscy pacjenci
powinni być monitorowani pod kątem objawów depresji i w razie potrzeby kierowani na odpowiednie
leczenie. Przerwanie leczenia izotretynoiną może nie być wystarczające do złagodzenia objawów,
dlatego może być konieczna dokładna ocena psychiatry i psychologa.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Na początku leczenia niekiedy obserwuje się zaostrzenie objawów trądziku. Zwykle ustępuje ono,
pomimo kontynuowania leczenia, w ciągu 7-10 dni. Przeważnie nie ma konieczności zmiany
dawkowania izotretynoiny.
Należy unikać ekspozycji na intensywne promieniowanie słoneczne lub promieniowanie
ultrafioletowe. W razie konieczności należy zastosować produkty zawierające filtry UV o dużej
wartości współczynnika ochrony przed światłem - co najmniej o wartości SPF 15.
U pacjentów leczonych izotretynoiną oraz w okresie do 5-6 miesięcy po zakończeniu terapii, należy
unikać agresywnej chemicznej dermabrazji oraz leczenia skóry laserem. Występuje bowiem wówczas
ryzyko powstawania blizn o nietypowym umiejscowieniu oraz (rzadziej) pozapalnych przebarwień lub
odbarwień w leczonych miejscach skóry. Co najmniej do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia
izotretynoiną należy zaniechać depilacji z użyciem wosku, z uwagi na ryzyko nadmiernego
6
złuszczenia skóry (zerwania naskórka).
Należy unikać jednoczesnego stosowania izotretynoiny z podawanymi miejscowo lekami
keratolitycznymi lub produktami złuszczającymi stosowanymi w leczeniu trądziku,
ponieważ mogłoby wystąpić nadmierne podrażnienie skóry (patrz punkt 4.5).
Należy poradzić pacjentom, żeby od początku leczenia izotretynoiną stosowali do nawilżenia skóry
maść lub krem oraz balsam do ust, ponieważ izotretynoina powoduje wysuszenie skóry i ust.
Zgłaszano przypadki ciężkich reakcji skórnych związanych ze stosowaniem izotretynoiny po
wprowadzeniu jej na rynek (np. rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksycznorozpływna
martwica naskórka). Reakcje mogą być trudne do odróżnienia od innych reakcji skórnych,
które mogą wystąpić (patrz punkt 4.8), dlatego pacjentów należy poinformować o tych objawach oraz
uważnie monitorować czy nie występują u nich ciężkie reakcje skórne. W przypadku podejrzenia
ciężkiej reakcji skórnej, leczenie izotretynoiną powinno być przerwane.
Reakcje alergiczne
Rzadko zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznych, w niektórych przypadkach po
uprzednim miejscowym stosowaniu retynoidów. Nieczęsto zgłaszano skórne reakcje
alergiczne. Zgłaszano często ciężkie przypadki alergicznego zapalenia naczyń, z plamicą
(zasinienia i zaczerwienienia ogniskowe skóry) w obrębie kończyn oraz z innymi objawami
niedotyczącymi skóry. W razie wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych, należy przerwać
leczenie i starannie obserwować pacjenta.
Zaburzenia oka
Suchość oczu, zmętnienie rogówki, pogorszenie widzenia w ciemnościach i zapalenie rogówki na ogół
ustępuje po przerwaniu stosowania izotretynoiny. Suchość spojówek można łagodzić stosując maść
nawilżającą do oczu albo produkt zastępujący łzy. Może wystąpić nietolerancja na soczewki
kontaktowe, co oznacza, że podczas leczenia pacjent musi nosić okulary.
Zgłaszano ponadto osłabienie widzenia w ciemnościach, które u niektórych pacjentów pojawiało się
nagle (patrz punkt 4.7). Pacjentów z zaburzeniami widzenia należy kierować do okulisty. Może być
konieczne zaprzestanie leczenia izotretynoiną.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Zgłaszano występowanie bólów mięśni, bólów stawów oraz zwiększenie aktywności kinazy
kreatynowej w surowicy u pacjentów przyjmujących izotretynoinę, szczególnie u tych, którzy
wykonywali intensywny wysiłek fizyczny (patrz punkt 4.8).
Po kilkuletnim stosowaniu izotretynoiny w bardzo dużych dawkach w leczeniu zaburzeń rogowacenia
obserwowano zmiany kostne, w tym przedwczesne zarastanie chrząstek nasadowych, przerost kości
i zwapnienia w ścięgnach i więzadłach. W tej grupie pacjentów stosowano na ogół znacznie większe
dawki, dłuższy czas leczenia i większe dawki skumulowane, w porównaniu do stosowanych
w leczeniu trądziku.
Łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe
Zgłaszano przypadki łagodnego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, przy czym część dotyczyła
pacjentów przyjmujących jednocześnie tetracykliny (patrz punkt 4.3 oraz punkt 4.5). Objawy
7
przedmiotowe i podmiotowe łagodnego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego są następujące: ból
głowy, nudności i wymioty, zaburzenia widzenia i obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Pacjenci,
u których pojawią się objawy łagodnego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, muszą natychmiast
zaprzestać leczenia izotretynoiną.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Należy kontrolować aktywność enzymów wątrobowych przed leczeniem, po upływie 1 miesiąca po
rozpoczęciu leczenia a następnie co 3 miesiące, o ile nie będzie konieczne częstsze ich kontrolowanie.
Zgłaszano przemijające i odwracalne zwiększenie aktywności aminotransferaz. W wielu przypadkach
wartości te mieściły się w zakresie prawidłowych wartości i podczas leczenia powracały do stanu
początkowego. Gdyby jednak doszło do utrzymującego się i klinicznie istotnego zwiększenia
aktywności aminotransferaz, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia
izotretynoiną.
Niewydolność nerek
Zaburzenia czynności nerek i niewydolność nerek nie mają wpływu na właściwości
farmakokinetyczne izotretynoiny, dlatego lek można stosować u pacjentów z niewydolnością nerek.
Zaleca się jednak rozpoczynanie leczenia od mniejszej dawki i stopniowe zwiększanie jej do
maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta (patrz punkt 4.2).
Metabolizm lipidów
Należy kontrolować stężenia lipidów w surowicy (na czczo) przed leczeniem, po upływie 1 miesiąca
po rozpoczęciu leczenia, a następnie co 3 miesiące, o ile nie będzie konieczne częstsze ich
kontrolowanie. Zwiększone stężenia lipidów powracają na ogół do wartości prawidłowych po
zmniejszeniu dawki lub zakończeniu terapii oraz po zmianie diety. Stosowanie izotretynoiny wiązało
się ze zwiększeniem stężeń triglicerydów w osoczu. Należy zaprzestać leczenia izotretynoiną, jeżeli
nie udaje się osiągnąć odpowiedniego stężenia triglicerydów w osoczu lub kiedy występują objawy
zapalenia trzustki (patrz punkt 4.8). Stężenia triglicerydów ponad 800 mg/dl lub 9 mmol/l mogą
wystąpić w przebiegu ostrego zapalenia trzustki, które może prowadzić do zgonu.
Zaburzenia żołądka i jelit
Stosowanie izotretynoiny wiązało się z wystąpieniem zapalnych chorób jelit
(w tym zapalenia jelita krętego) u pacjentów bez zaburzeń jelitowych w wywiadzie.
W razie wystąpienia ciężkiej biegunki (z krwią) należy natychmiast zaprzestać leczenia
izotretynoiną.
Pacjenci z grupy dużego ryzyka
U pacjentów z cukrzycą, otyłych, u alkoholików lub u pacjentów z zaburzeniami
metabolizmu lipidów, leczonych izotretynoiną, może być konieczne częstsze
kontrolowanie stężeń lipidów i (lub) stężenia glukozy we krwi. Opisywano zwiększone
stężenia glukozy we krwi na czczo oraz rozpoznano nowe przypadki cukrzycy w czasie
leczenia izotretynoiną.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ze względu na ryzyko hiperwitaminozy A pacjentom nie wolno jednocześnie
8
przyjmować leków zawierających witaminę A.
Zgłaszano przypadki łagodnego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego (rzekomy guz mózgu)
podczas jednoczesnego stosowania izotretynoiny i tetracyklin. Należy zatem unikać
jednoczesnego stosowania izotretynoiny z tetracyklinami (patrz punkt 4.3 i punkt 4.4).
Należy unikać jednoczesnego podawania izotretynoiny z miejscowo działającymi środkami
keratolicznymi lub złuszczającymi środkami przeciwtrądzikowymi, ponieważ może dojść do
zwiększenia miejscowego podrażnienia (patrz punkt 4.4).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Stosowanie izotretynoiny w okresie ciąży jest bezwzględnie przeciwwskazane (patrz
punkt 4.3). Jeżeli pomimo zachowania wymaganych, wymienionych środków ostrożności
w czasie stosowania izotretynoiny lub w ciągu miesiąca po zaprzestaniu jej
przyjmowania pacjentka zajdzie w ciążę, istnieje znaczne ryzyko wystąpienia bardzo
ciężkich wad rozwojowych u płodu.
Do wad rozwojowych, które są związane z ekspozycją na izotretynoinę należą wady
ośrodkowego układu nerwowego (wodogłowie, wady rozwojowe móżdżku, małogłowie),
zniekształcenia twarzy, rozszczep podniebienia, wady ucha zewnętrznego (brak ucha
zewnętrznego, małe zewnętrzne przewody słuchowe lub ich brak), wady oka (małoocze), wady
układu sercowo-naczyniowego (wady rozwojowe wspólnego pnia tętniczego, takie jak tetralogia
Fallota, przełożenie wielkich naczyń, defekty przegrody), wady grasicy i przytarczyc. Ponadto,
częściej występują poronienia samoistne.
Jeżeli podczas leczenia izotretynoiną kobieta zajdzie w ciążę, leczenie musi być przerwane.
Pacjentkę należy skierować do lekarza specjalizującego się (lub mającego doświadczenie)
w dziedzinie teratologii, w celu przeprowadzenia badań i uzyskania porady.
Karmienie piersią
Izotretynoina jest związkiem silnie lipofilnym, dlatego jest bardzo prawdopodobne, że przenika
do mleka ludzkiego.
Ze względu na ryzyko działań niepożądanych u dziecka narażonego przez mleko
matki, stosowanie izotretynoiny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Podczas leczenia izotretynoiną w szeregu przypadków występowało osłabienie widzenia w nocy
i w rzadkich przypadkach utrzymywało się po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4 i 4.8).
Ponieważ wystąpiło ono u niektórych pacjentów nagle, należy zwracać uwagę pacjentów na
możliwość wystąpienia tego zaburzenia i ostrzec, aby zachowali ostrożność w czasie
prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Bardzo rzadko zgłaszano senność, zawroty głowy i zaburzenia widzenia. Należy ostrzec
pacjentów, że w razie wystąpienia takich efektów, nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać
9
maszyn ani brać udziału w jakichkolwiek innych działaniach, w których objawy te mogą stawiać
siebie lub innych w niebezpieczeństwie.
4.8 Działania niepożądane
Niektóre działania niepożądane izotretynoiny zależą od dawki. Objawy niepożądane na ogół
ustępują po zmianie dawki lub zaprzestaniu leczenia, niektóre mogą jednak utrzymywać się po
zakończeniu leczenia. Do działań niepożądanych najczęściej zgłaszanych podczas stosowania
izotretynoiny należą: suchość skóry, suchość błon śluzowych, np. warg (zapalenie warg), suchość
błony śluzowej nosa (krwawienia z nosa), suchość oka (zapalenie spojówek).
Zakażenia:
Bardzo rzadko (? 1/10 000) Zakażenia (skóry i błon śluzowych) bakteriami Gramdodatnimi
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Bardzo często (? 1/10)
Często (? 1/100, <1/10)
Bardzo rzadko (?1/10 000)
Niedokrwistość, podwyższone OB., małopłytkowość,
nadpłytkowość
Neutropenia
Limfadenopatia
Zaburzenia układu immunologicznego:
Rzadko (?1/10 000, <1/1000) Skórne reakcje alergiczne, reakcje anafilaktyczne,
nadwrażliwość
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Bardzo rzadko (?1/10 000) Cukrzyca, hiperurykemia
Zaburzenia psychiczne:
Rzadko (?1/10 000, <1/1000)
Bardzo rzadko (? 1/10 000)
Depresja, pogłębienie objawów depresji, skłonność do
agresji, lęk, zmiany nastroju
Zaburzenia zachowania, zaburzenia psychotyczne, myśli
samobójcze, próby samobójcze, samobójstwo
Zaburzenia układu nerwowego:
Często (? 1/100, <1/10)
Bardzo rzadko (?1/10 000)
Bóle głowy
Łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, drgawki,
senność, zawroty głowy
Zaburzenia oczu:
Bardzo często (? 1/10)
Bardzo rzadko (?1/10 000)
Zapalenie powiek, zapalenie spojówek, suche oko,
podrażnienie oka
Niewyraźne widzenie, zaćma, ślepota barw (niedobór
widzenia kolorów), nietolerancja soczewek kontaktowych,
zmętnienie rogówki, pogorszenie widzenia w ciemności,
zapalenie rogówki, tarcza zastoinowa (objaw łagodnego
nadciśnienia wewnątrzczaszkowego), światłowstręt,
zaburzenia widzenia
Zaburzenie ucha i błędnika:
Bardzo rzadko (?1/10 000) Upośledzenie słuchu
Zaburzenie naczyniowe:
Bardzo rzadko (?1/10 000) Zapalenie naczyń (na przykład zapalenie ziarniniakowe
Wegenera, alergiczne zapalenie naczyń)
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej
i śródpiersia:
Często (? 1/100, <1/10)
Bardzo rzadko (? 1/10 000)
Krwawienie z nosa, suchość błony śluzowej nosa, zapalenie
jamy nosowo-gardłowej
Skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów z astmą), chrypka
Zaburzenie żołądka i jelit:
Bardzo rzadko (? 1/10 000) Zapalenie okrężnicy, zapalenie jelita krętego, suchość gardła,
10
krwotoki żołądkowo-jelitowe, biegunka krwotoczna i
choroba zapalna jelita, nudności, zapalenie trzustki (patrz
punkt. 4.4)
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Bardzo często (? 1/10)
Bardzo rzadko (?1/10 000)
Zwiększenie aktywności aminotranferaz (patrz punkt. 4.4)
Zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Bardzo często (? 1/10)
Rzadko (? 1/10 000, < 1/1000)
Bardzo rzadko (? 1/10 000)
Częstość nieznana*
Zapalenie czerwieni warg, zapalenie skóry, suchość skóry,
miejscowe złuszczanie się naskórka, świąd, wysypka
rumieniowa, nadwrażliwość skóry (ryzyko urazu w wyniku
tarcia)
Łysienie
Trądzik piorunujący, zaostrzenie trądziku (nawrót
trądziku), rumień (twarzy), wysypka, zaburzenia włosów,
hirsutyzm, dystrofia paznokci, zanokcica, reakcje
nadwrażliwości na światło, ziarniniak ropotwórczy,
przebarwienia skóry, zwiększona potliwość
Rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona,
toksyczno-rozpływna martwica naskórka
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
tkanki łącznej:
Bardzo często (? 1/10)
Bardzo rzadko (? 1/10 000)
Bóle stawów, bóle mięśni, ból pleców (szczególnie u
dzieci i młodzieży)
Zapalenie stawów, wapnica (zwapnienie więzadeł i
ścięgien), przedwczesne zrastanie nasad kości długich,
wyrośle kostne (hiperostoza), zmniejszenie gęstości kości,
zapalenie ścięgien, rabdomioliza
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Bardzo rzadko (? 1/10 000) Zapalenie kłębuszkowe nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania:
Bardzo rzadko (? 1/10 000) Nadmierne tworzenie się ziarniny, złe samopoczucie
Nieprawidłowości w badaniach
laboratoryjnych:
Bardzo często (? 1/10)
Często (? 1/100, < 1/10)
Bardzo rzadko ? 1/10 000)
Zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi,
zmniejszenie stężenia lipoprotein o dużej gęstości
Zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie
stężenia glukozy we krwi, krwiomocz, białkomocz
Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi
Częstość występowania działań niepożądanych określono w analizie zbiorczej z badań klinicznych z udziałem
824 pacjentów oraz danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
* nie może być określona na podstawie dostępnych danych
4.9 Przedawkowanie
Izotretynoina jest pochodną witaminy A. Toksyczność ostra izotretynoiny jest niewielka, jednak
po przypadkowym przedawkowaniu leku mogą wystąpić objawy hiperwitaminozy A. Objawami
ostrego działania toksycznego witaminy A są silne bóle głowy, nudności i wymioty, senność,
drażliwość i świąd. Objawy przedmiotowe i podmiotowe przypadkowego lub umyślnego
przedawkowania izotretynoiny są podobne. Należy się spodziewać, że objawy przedawkowania
są odwracalne i ustępują bez konieczności leczenia.
11
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwtrądzikowe do stosowania ogólnego.
Kod ATC: D 10B A01
Mechanizm działania
Izotretynoina jest stereoizomerem kwasu all-trans-retynowego (tretynoiny). Dokładny
mechanizm działania izotretynoiny nie jest jeszcze szczegółowo wyjaśniony. Stwierdzono
jednak, że poprawa obrazu klinicznego w przebiegu ciężkiego trądziku jest związana
z hamowaniem aktywności gruczołów łojowych oraz histologicznie potwierdzonym
zmniejszeniem gruczołów łojowych. Ponadto wykazano, że izotretynoina działa przeciwzapalnie
na skórę.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Nadmierne rogowacenie nabłonkowej wyściółki cebulek włosowych i gruczołów łojowych
prowadzi do łuszczenia się korneocytów do przewodu kanalika oraz jego zablokowania przez
keratynę i nadmierną ilość łoju. W wyniku tego dochodzi do powstania zaskórników
i ewentualnie zmian zapalnych. Izotretynoina hamuje proliferację komórek łojowych
i w przebiegu trądziku działa w taki sposób, że odtwarza prawidłowy proces różnicowania się
tych komórek. Łój jest głównym substratem sprzyjającym rozwojowi bakterii Propionibacterium
acnes. Zmniejszenie jego wydzielania hamuje więc namnażanie się bakterii w obrębie kanalika
wyprowadzającego gruczołu łojowego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Wchłanianie izotretynoiny z przewodu pokarmowego jest zmienne i liniowo zależne od dawki
w zakresie wartości terapeutycznych. Nie określono całkowitej biodostępności izotretynoiny,
gdyż nie ma postaci dożylnej leku przeznaczonej do stosowania u ludzi. Ekstrapolacja wyników
uzyskanych w doświadczeniach na psach wskazuje jednak na niewielką i zmienną układową
biodostępność.
Biodostępność leku, gdy jest podawany z pokarmem jest dwa razy większa niż jego
biodostępność, gdy jest podawany na czczo.
Dystrybucja
Izotretynoina w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami (99,9%).
Nie określono objętości dystrybucji izotretynoiny u człowieka, ponieważ nie ma postaci dożylnej
izotretynoiny przeznaczonej do stosowania u ludzi. Jest niewiele danych dotyczących
dystrybucji izotretynoiny do tkanek u ludzi. Stężenia izotretynoiny w naskórku są o połowę
mniejsze niż w surowicy krwi. Ze względu na słabą penetrację izotretynoiny do krwinek
czerwonych, stężenie izotretynoiny w osoczu krwi jest około 1,7 razy większe niż w pełnej krwi.
Metabolizm
Po podaniu doustnym izotretynoiny w osoczu krwi wyodrębniono trzy główne metabolity:
4-oksoizotretynoinę, tretynoinę (kwas all-trans-retynowy) i 4-oksotretynoinę. W testach in vitro
12
wykazano aktywność biologiczną tych metabolitów. W badaniu klinicznym wykazano,
że 4-oksoizotretynoina jest istotnym elementem aktywności izotretynoiny (zmniejszenie
wydzielania łoju, pomimo tego, że nie ma wpływu na stężenie izotretynoiny i tretynoiny
w osoczu). Do innych, mniej ważnych metabolitów, należą glukuronidy. Głównym metabolitem
jest 4-oksoizotretynoina, której stężenie w osoczu w stanie równowagi stężeń jest 2,5 razy
większe niż stężenie substancji macierzystej - izotretynoiny.
Metabolizm tretynoiny jest związany z metabolizmem izotretynoiny, ponieważ izotretynoina
i tretynoina (kwas all-trans retynowy) ulegają wzajemnym odwracalnym przemianom jedna w drugą
(interkonwersja). Szacuje się, że 20%-30% dawki izotretynoiny ulega izomeryzacji.
Krążenie jelitowo-wątrobowe przypuszczalnie ma duże znaczenie w farmakokinetyce izotretynoiny
u ludzi. Badania metabolizmu in vitro wskazują, że w metabolizmie izotretynoiny do
4-oksoizotretynoiny i tretynoiny uczestniczy kilka izoenzymów CYP. Wydaje się, że żaden enzym nie
odgrywa dominującej roli. Izotretynoina i jej metabolity nie mają istotnego wpływu na aktywność
izoenzymów cytochromu P450.
Eliminacja
Po podaniu doustnym izotretynoiny znakowanej radioizotopem, podobne części dawki wykrywano
w moczu i kale. Po podaniu doustnym izotretynoiny okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji
niezmienionej postaci leku u pacjentów z trądzikiem wynosił średnio 19 godzin. Okres półtrwania
4-oksoizotretynoiny w końcowej fazie eliminacji jest dłuższy, wynosi średnio 29 godzin.
Izotretynoina jest retynoidem występującym fizjologicznie. Po upływie dwóch tygodni po
zakończeniu leczenia izotretynoiną uzyskuje się stężenia właściwe dla endogennych retynoidów.
Farmakokinetyka leku w szczególnych grupach pacjentów
Ze względu na ograniczone dane o właściwościach farmakokinetycznych leku w tej
populacji pacjentów stosowanie izotretynoiny u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby jest przeciwwskazane. Niewydolność nerek nie prowadzi do istotnego zmniejszenia
klirensu osoczowego izotretynoiny lub 4-oksoizotretynoiny.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra
Toksyczność ostrą po podaniu doustnym izotretynoiny badano na różnych gatunkach zwierząt.
U królików LD50 wynosiła około 2000 mg/kg mc. u myszy - około 3000 mg/kg mc., a u szczurów
ponad 4000 mg/kg mc.
Toksyczność przewlekła
Długotrwałe badanie na szczurach (ponad 2 lata), w którym izotretynoinę podawano w dawkach 2, 8
i 32 mg/kg mc na dobę, wykazało występowanie częściowego wypadania włosów i zwiększenie stężeń
triglicerydów w osoczu krwi u szczurów, którym podawano większe dawki leku. Rodzaje i częstość
występowania działań niepożądanych izotretynoiny są u gryzoni podobne do działań niepożądanych
witaminy A. Nie obserwuje się jednak takich masywnych zwapnień tkanek i narządów, jak u
szczurów, którym podawano witaminę A. Zmiany w komórkach wątrobowych, obserwowane
podczas stosowania witaminy A nie występują podczas stosowania izotretynoiny.
Wszystkie działania niepożądane, stanowiące zespół hiperwitaminozy A, ustępują
samoistnie po zakończeniu leczenia izotretynoiną. Nawet zwierzęta doświadczalne,
13
których stan ogólny był zły, w ciągu 1-2 tygodni w większości wyzdrowiały.
Działanie teratogenne
Podobnie jak w przypadku innych pochodnych witaminy A, w badaniach na zwierzętach
wykazano, że izotretynoina działa teratogennie i embriotoksycznie.
Ze względu na działanie teratogenne izotretynoiny, jej stosowanie u kobiet w wieku rozrodczym
wiąże się ze szczególnymi wymaganiami (patrz punkt 4.3, punkt 4.4 oraz punkt 4.6).
Wpływ na płodność
Izotretynoina przyjmowana w dawkach terapeutycznych przez mężczyzn nie ma wpływu na liczbę,
ruchliwość i budowę plemników oraz nie ma szkodliwego wpływu na tworzenie się i rozwój zarodka.
Działanie mutagenne
W badaniach in vitro oraz in vivo na zwierzętach okazało się, że izotretynoina nie wykazuje
działania mutagennego ani karcinogennego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń kapsułki:
olej sojowy oczyszczony,
wosk żółty,
olej sojowy uwodorniony,
olej sojowy częściowo uwodorniony.
Otoczka kapsułki:
żelatyna,
glicerol,
tytanu dwutlenek (E 171),
żelaza tlenek czerwony (El72),
żelaza tlenek żółty (El72).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3 Okres ważności
2 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PE/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 10, 30, 50, 60 i 100 kapsułek miękkich.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
14
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Bez szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
PharmaSwiss Česká republika s.r.o.
Jankovcova 1569/2c
170 00 Praga 7
Republika Czeska
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
12350
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10.08.2006 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.06.2011 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY
TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
09.05.2013

Dodatkowe informacje

Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych, dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu

płatności online w aptece internetowej